Over de positieve effecten van sport en bewegen, ook voor mensen met een chronische ziekte (al dan niet in het revalidatietraject), wordt steeds meer bekend. Dit heeft er mede aan bijgedragen dat steeds meer mensen met een chronische ziekte blijven of (weer) gaan sporten.
(Sport-)artsen zien deze mensen regelmatig op het reguliere spreekuur. Relatief vaak zullen sporters met een chronische ziekte vragen stellen over hun fysieke belastbaarheid en een verantwoorde wijze van sportbeoefening/sporthervatting. Soms zijn het rechtstreekse vragen over de inhoud en de opbouw van een trainingsprogramma. Om de sporter met een chronische ziekte goed te kunnen adviseren zal de (sport-)arts dus in staat moeten zijn om adviezen te geven over fysieke belastbaarheid en verantwoorde trainingsprogramma’s. Hierbij is het doel niet alleen een betere belastbaarheid bij ‘bewegen in de vrije tijd’, maar ook een betere belastbaarheid in de werksituatie.
In de cursus ‘Trainingsfysiologie bij Chronisch Zieken’ wordt in 4 dagdelen eerst in het kort de epidemiologie van chronische ziekten besproken, waarna een overzicht wordt gepresenteerd van de bewegingsrichtlijnen die er al in Nederland zijn. Daarna wordt bij vijf chronische ziekten in het kort de achtergrondtheorie besproken, waarna het accent gelegd zal worden op de (valkuilen en aandachtspunten bij de) inspanningsdiagnostiek en het opstellen en beoordelen van trainingsprogramma’s.
De docenten van deze cursus zijn gevraagd vanwege hun expertise op dit gebied bij respectievelijk NeBasNSG, TNO, het Máxima Medisch Centrum te Veldhoven, de Universiteit van Maastricht en diverse andere (intramurale) instellingen. Zij zijn in staat om de theorie in de praktijk van sporters met een chronische ziekte toe te passen en om deze kennis op een begrijpelijk niveau aan de (sport-)arts over te brengen.